Przyjaźń z Bogiem
Przebywamy z Nim zarówno podczas Eucharystii, modlitwy wewnętrznej i brewiarzowej, jak i w czasie pracy wykonywanej w milczeniu, w zaciszu klauzury.Dotąd czuję pragnienie, skoro Bóg ma tylu nieprzyjaciół, a tak niewielu przyjaciół, aby tych niewielu przynajmniej prawdziwymi byli Jego przyjaciółmi.
(Droga doskonałości 1, 2)
Przyjaźń z siostrami
Święta Nasza Matka Teresa potrafiła stworzyć styl konsekracji zakonnej, w której najściślejsza samotność serca oddanego Bogu doskonale współbrzmi z najintensywniejszą komunią siostrzaną.
Tutaj wszystkie powinny być z sobą w przyjaźni, wszystkie powinny na równi siebie miłować, wszystkie wzajemnie siebie cenić i wzajemnie się wspomagać.
(Droga doskonałości 4, 7)
Przyjaźń z Maryją
Zgodnie ze starą dewizą Zakonu, Karmel jest cały Maryjny. Maryja obdarzająca nas Szkaplerzem jest Zwierciadłem, w którym się przeglądamy; jest Matką pełną czułości, chroniącą pod Swym płaszczem siostry i braci Karmelu. Taką ukazuje się na wielu starych obrazach i wizerunkach Zakonu. Przedstawia się Ją wówczas z otwartymi ramionami, jakby chciała otulić ciepłem swego serca tych, którzy się Jej poświęcili. Dlatego też Święci Karmelu żyli z wielkim pragnieniem, by zbliżać się coraz bardziej i bardziej, z każdym dniem, do przeczystych rysów Dziewicy Maryi.
Karmel sam w sobie nie jest celem. Celem, upragnionym skarbem, cenną perłą jest sam Bóg. Dlatego serce karmelitanki żyje w nieustannej tęsknocie i gorącym pragnieniu kontemplacji Jego piękna. Naszym ukrytym życiem staramy się świadczyć, że modlitwa i zjednoczenie z Bogiem stanowią najcenniejszy dar, jaki posiada ludzkość, że jedyną ostateczną wartością, jedyną prawdą, źródłem pełni szczęścia, metą do jakiej zmierza historia, jest Bóg i tylko Bóg.