rok
Natchnienie
Myśl o nowej fundacji w Tarnowie nurtowała powiększającą się Wspólnotę katowicką od kilku lat. Gdy Ordynariuszem Diecezji Tarnowskiej został mianowany ówczesny Kanclerz Kurii Katowickiej, ks. Wiktor Skworc, natychmiast podjął to Boże natchnienie, aby w diecezji tarnowskiej powstał Klasztor Karmelitanek Bosych.
W lipcu Ksiądz Biskup przejeżdżał ul. Krzyską wraz ze swym kapelanem i, patrząc przez okno samochodu na migające obrazy, zapytał: „A to co za posiadłość? Niech ksiądz to sprawdzi”. Budynek był walącą się ku upadkowi ruderą zakładu hodowli zwierząt (czegoś w rodzaju małej stadniny dla koni) z wielkim pastwiskiem. Z dwóch stron był otoczony lasem, a z pozostałych - szeregiem wysokich topoli, które odgradzały ugór od ulic Krzyskiej i Spokojnej. Po przeciwnej stronie ulicy Krzyskiej rozciągał się ogromny cmentarz komunalny.
Po zasięgnięciu informacji w Urzędzie Miasta okazało się, że część pastwiska została zakupiona na rozbudowę cmentarza, natomiast pozostały hektar razem z zabudowaniami gospodarczymi i mieszkalnymi był właśnie do sprzedaży. Budynki nie nadawały się do jakiegokolwiek remontu, ale cały teren był uroczy i cudownie położony. Posesja należała do dzielnicy Śródmieście, a miała wszelkie walory zacisza wsi.
Pierwszy krok w budowie
rok
Szybko przystąpiono do pracy i wkrótce powstał projekt architektoniczny. 19 maja Ksiądz Biskup Ordynariusz poświęcił plac budowy, a 16 czerwca w Starym Sączu, podczas Eucharystii kanonizacyjnej św. Kingi, Ojciec Święty Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny pod nowy klasztor karmelitanek bosych w Tarnowie. Równocześnie rozpoczęły się pierwsze wykopy pod fundamenty.
Nowy Dom
rok
11 grudnia opuściłyśmy nasz katowicki Karmel i przybyłyśmy na tarnowską ziemię. Zamieszkałyśmy w wykończonej części budynku klasztornego. Dwa dni później, 13 grudnia, ksiądz biskup Wiktor Skworc odprawił Mszę Świętą inauguracyjną. Po poświęceniu wykończonej części budynku i zamknięciu klauzury papieskiej nasza Wspólnota rozpoczęła regularne życie zakonne.
Ponieważ Kaplica i część budynku przeznaczona dla gości nie były jeszcze wykończone, prace budowlane nadal trwały i dzięki szczególnemu Bożemu błogosławieństwu posuwały się szybko.
Misja
rok
Rok po naszym przyjeździe do Tarnowa, 8 grudnia 2001 roku, Ksiądz Biskup, ku naszej wielkiej radości, dokonał konsekracji Kaplicy. Wówczas podczas homilii skierował do nas słowa, które stały się szczególną misją naszego Klasztoru:
„Jakże nie dziękować dziś Bogu za ten Klasztor, za to miasto na górze i światło na świeczniku, za to środowisko wielkiej modlitwy, na której opiera się Kościół, jego życie w różnych wymiarach… Kościół tarnowski, a zwłaszcza jego prezbiterium, pragnie się oprzeć na waszej, Drogie Siostry Karmelitanki, modlitwie. To jest Wasza szczególna rola, uzasadnienie Waszej tu obecności. Modlitwa za kapłanów i towarzyszenie im modlitwą w ich apostolstwie to wasze zadanie, więcej powinność! To mocą Waszej modlitwy będą się rozstrzygały los ewangelizacji w XXI wieku, wszak jej owocność trzeba wypraszać na klęczkach u Boga, źródła łask i dobra. Kiedy współczesność wymaga od nas, tak nam się przynajmniej wydaje, apostolskiego aktywizmu, wy wskazujecie na źródło zbawienia, jest nim Bóg, a nie ludzka, czy nawet nadludzka aktywność. Dlatego proszę Was, Drogie Siostry Karmelitanki, o serce matczyne i macierzyńskie dla moich braci kapłanów, dla wszystkich przygotowujących się do kapłaństwa, dla pasterzy tego Kościoła. Obejmujcie nas pamięcią, modlitwą, miłością, wypraszajcie u Boga owocność posługi, by przez nią w sercu każdego diecezjanina zwyciężał Bóg. Tak widzę Waszą misję.”
Nasza Matka
Opowiadając naszą historię, nie możemy nie wspomnieć o naszej umiłowanej Fundatorce, Matce Marii Teresie od Dzieciątka Jezus (Teresie Rozborskiej), która stanęła na czele grupy fundacyjnej i była pierwszą przeoryszą tarnowskiego Karmelu.